Van Binche tot Brugge, over Aalst en Maaseik maken carnavals integraal deel uit van het culturele erfgoed van ons vlakke land. Elke jaar trekken enkele honderdduizenden mensen erop uit, paraderen door de straten en geven folklore een prominente plaats.
Maar … het-ding-waarvan-we-de-naam-niet-meer-willen-uitspreken heeft als het ware alle aandacht opgeëist! De als niet essentieel betitelde cultuursector moet nu al maanden van de zijlijn toekijken hoe het ene na het andere evenement wordt geannuleerd en moet rustig zijn beurt afwachten.
Het is absoluut niet de bedoeling om ons in de eindeloze politieke debatten te mengen. We moeten echter toegeven dat we allemaal toe zijn aan een flinke portie cultuur. We kijken uit naar een leuk Aedes feest om te ontsnappen aan de neerslachtigheid waarin we worden ondergedompeld bij het bekijken van Temptation Island en Big Brother.
Er gaat niets boven een paar houten chalets, vuurspuwers, gitaarriffs, enkele trombones, komieken, zangers, muzikanten, clowns enz.
Aangezien al onze vermommingen nog een jaar in de koffers moeten blijven, kunnen we in afwachting naar Canada en Prince Edward Island voor het Summerside Lobster Carnival … begin juli.
Zei Dostojevski niet dat “kunst de wereld zal redden” ? “Door in lockdown te blijven” moet daar ongetwijfeld aan worden toegevoegd.
